Ποίημα Κ.Μαρξ(1837)

Μάλλον καλύτερα που το γύρισε στην φιλοσοφία...

Πάντως παρουσιάζει ενδιαφέρον που ένα παιδί 19 χρονών γράφει ποιήμα όπου έχει θέση ο Καντ,ο Φίχτε και ο Χέγκελ. Από μια άποψη είναι πιο εντυπωσιακό από το να ασχολιόταν σε θεωρητικό επίπεδο με αυτούς, καθώς δείχνει ότι διατηρεί και μία συναισθητική σύνδεση με τους στοχαστές αυτούς. Αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε σίγουρα στην ατομική κλίση του νεαρού Μαρξ. Όμως συμπληρωματικά προς αυτή την κάπως προφανή εξήγηση 2 άλλες διαπιστώσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον: αφενός ότι το γερμανικό γυμνάσιο της εποχής έδινε στα παιδιά γερές φιλοσοφικές βάσεις και ερεθίσματα και αφετέρου ότι η φιλοσοφία και ο κοσμοθεωρητικός προσανατολισμός ήταν εκείνη την περίοδο ακόμα της "μόδας" για την αστική και μικροαστική τάξη(είναι γνωστό ότι η οικογένεια Μαρξ και η οικογένεια Βεστφάλεν καταπιάνονταν ερασιτεχνικά με το φιλοσοφείν). Μην ξεχνάμε επίσης ότι φανατικός θαυμαστής του Χέγκελ ήταν ο υπουργός παιδείας της Πρωσσίας Altenstein, σαν να λέμε η Γιαννάκου διαβάζει(δεν λέω θαυμάστρια γιατί είναι αντίφαση εν τοις όροις) Πατέλη. http://www.marxists.org/archive/marx/works/1837-pre/verse/verse15.htm#hegel

On Hegel

1

Since I have found the Highest of things and the Depths of them also,

Rude am I as a God, cloaked by the dark like a God.

Long have I searched and sailed on Thought's deep billowing ocean ;

    There I found me the Word: now I hold on to it fast.

2

Words I teach all mixed up into a devilish muddle,

Thus, anyone may think just what he chooses to think;

Never, at least, is he hemmed in by strict limitations.

    Bubbling out of the flood, plummeting down from the cliff,

So are his Beloved's words and thoughts that the Poet devises;

He understands what he thinks, freely invents what he feels.

Thus, each may for himself suck wisdom's nourishing nectar;

Now you know all, since I've said plenty of nothing to you!

3

Kant and Fichte soar to heavens blue

Seeking for some distant land,

I but seek to grasp profound and true

That which--in the street I find.

4

Forgive us epigrammatists

For singing songs with nasty twists.

In Hegel we're all so completely submerged,

But with his Aesthetics we've yet to be-

purged.